به گزارش ایسنا و به نقل از تک‌تایمز، اکنون دانشمندان درباره منبع نور حیرت‌آور اشعه مادون قرمزی که از همه زوایای کهکشان می‌تابد، سرنخی دارند.
به نظر می‌رسد که این نور کیهانی ضعیف که معمولا توسط ستاره‌شناسان مشاهده می‌شوند، مولکول‌های آلی موسوم به ” بنزونیتریل‌ها” (benzonitriles) هستند.
این طبقه از مولکول‌های آلی که از کربن تشکیل شده‌اند و با نام “هیدروکربن آروماتیک چندحلقه‌ای” (PAHs) شناخته می‌شوند، با استفاده از “رادیو تلسکوپ گرین بنک” (Green Bank Telescope) در “بنیاد ملی علوم” (National Science Foundation) آمریکا مشاهده شدند.
با این تشخیص احتمال دارد مولکول‌های آلی در سراسر فضا گسترش یافته باشند. فرض متخصصان بر این است که تقریبا ۱۰ درصد همه مقدار کربن جهان، به این مولکول‌ها ربط دارد.
براساس این چکیده، ممکن است شناسایی این مولکول، اولین گام به سوی کشف ترکیب مواد معطر در محیط ستاره‌ای باشد که نهایتا در ستارگان و سیارات جدید جای خواهند گرفت. بنزونیتریل مانند بسیاری از ترکیبات، بوی مطبوعی ساطع می‌کند که معمولا با بوی بادام مقایسه می‌شود.
“برت مک‌گوایر” (Brett McGuire)از “رصدخانه ملی رادیویی آمریکا” (NROA) و نویسنده این پژوهش می‌گوید: من می‌توانم براساس تجربه شخصی‌ام بگویم که بوی این مولکول‌ها مانند بوی بادام است.
تشخیص با استفاده از اثر انگشت‌های رادیویی
دانشمندان برای مشخص کردن تابش، از ستاره‌شناسی رادیویی یا اثر انگشت رادیویی برای تشخیص گذر چرخشی ترکیبات شیمیایی مولکول بنزونیتریل استفاده کردند.
آنها شکل این مولکول‌ها را از طریق الگوی نوری که بنزونیتریل در هنگام چرخش، جذب یا ساطع می‌کند، مورد بررسی قرار دادند.
ترتیب قرار گرفتن اتم‌های هیدروکربن آروماتیک چندحلقه‌ای، در حلقه‌های شش‌ضلعی چندگانه است که تشخیص آنها را دشوار می‌سازد.
درهرحال، بنزونیتریل مینیاتوری، تنها یک حلقه شش‌ضلعی کربن دارد و در یک الگوی نامتقارن قرار گرفته است.
گروه مک‌گوایر، در طیف رادیویی، ۹ گروه جداگانه را شناسایی کردند که به این مولکول مربوط هستند.
پیش از این کشف، منبع این نور مادون قرمز ناشناخته بود.
این انتشار، تنها در مجموعه گروه‌های این طیف ظاهر می‌شود که به نظر می‌رسد به هیچ شیء کیهانی شناخته شده‌ای مانند ابرهای بین ستاره‌ای، بقایای ابرنواختری و مناطق تشکیل ستاره، مرتبط نیست.
شیمیدان‌های رصدخانه ملی رادیویی آمریکا توانستند هنگام مشاهده سحابی “ابر مولکولی ثور” (Taurus Molecular Cloud) که در فاصله ۴۳۰ سال نوری از زمین واقع شده، اثرانگشت رادیویی این مولکول را تشخیص دهند.
نقش سرنوشت ساز تلسکوپی به اندازه زمین فوتبال در این اکتشاف
مک‌گوایر و گروهش، از یک رادیو تلسکوپ عظیم موسوم به “گرین بنک”(GBT) که به عنوان دقیق‌ترین تلسکوپ بشقاب بزرگ در جهان شناخته می‌شود، استفاده کردند. سطح بشقاب این تلسکوپ ۲٫۳ هکتار یا حدودا به اندازه وسعت یک زمین فوتبال است.
گیرنده‌های این تلسکوپ می‌توانند فرکانس‌های ۱۰۰ مگاهرتز تا ۱۰۰ گیگاهرتز را پوشش دهند و دانشمندان از آن برای شیمی، فیزیک، رادار، دریافت و ستاره‌شناسی استفاده می‌کنند.
این تلسکوپ می‌تواند حتی ابرهای هیدروژنی فوق‌العاده ضعیف میان ستاره‌ها و کهکشان‌ها را تشخیص دهد.
نتایج این پژوهش طی جلسه‌ای در “انجمن ستاره‌شناسی آمریکا” (AAS) ارائه شد.
